بیرون خونه : ولگردی.
توو خونه : وبگردی.
پ.ن : این مطلب زیبا رو دوستی واسم میل زده بود.
دوستت دارم پریشان، شانه می‌خواهی چه کار؟
دام بگذاری اسیرم، دانه می‌خواهی چه کار؟
***
تا ابد دور تو می‌گردم، بسوزان عشق کن
ای که شاعر سوختی، پروانه می‌خواهی چه
کار؟
***
مُردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود
راستی تو این همه دیوانه می‌خواهی چه کار؟
***
مثل من آواره شو از چاردیواری درآ!
در دل من قصر داری، خانه می‌خواهی چه کار؟
***
خُرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین
شرح این زیبایی از بیگانه می‌خواهی چه
کار؟
***
شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن
گریه کن پس شانه ی مردانه می خواهی چه کار؟
هرکدومش که بی هدف باشه ، بر فناییم !البته ولگردان که کلا بر فنا هستن !!
این شعر خیلی جالب بود .
پی نوشتت عالی بود.....سلام ما را به دوستی که آن را برایت فرستاده برسان...اسم شاعر؟
مرسی.
مرده ها. مشکلی نداره به نظرت ؟
اسم شاعر رو نمی دونم.
خوب من الان گریمه......................
ای بابا. چرا ؟
خیلی هم خوووببببببب
مفید و سالم
مرسی ندا جان.
خیلی قشنگ بود.
در مورد وبگردی هم راست میگی !!!! اعتیاده دیگه آلن جون
مرسی رامین جان.
آره. اعتیاد بدی هم هست.