فرهنگ پخته خواری

نمی دونم ، سی دی "‌ شام ایرانی" ساخته بی/ژن بی/رنگ رو دیدین یا نه.

اگه ندیدین باید بهتون بگم که یه چیزیه دقیقن شبیه برنامه " بفر.ما.یید شا.م" 

حتی منصفانه بخوایم به قضیه نگاه کنیم ، خیلی از جاذبه های بصری برنامه اونور آب رو هم نداره.

چیزی که جای تاسف داره اینه که کسی مثل آقای بی/رنگ که لااقل بواسطه کارهایی قبلی که توی تلویزیون داشته ( نظیر سریال همسران و خانه سبز و ... ) مسلمن وضع مالی خوبی داره ، چرا نمیاد یه فکر درست و حسابی بکنه و یه کار جدید و خلاقانه انجام بده.

از این که بگذریم ، نمونه اسف بار تر قضیه ، برنامه های صدا و سیماست که تقریبن همه برنامه هاش ، کپی برداری از برنامه های مشابه خارجیه.

مسلمن فکر نکردن ، آسون ترین کاره و نوشتن از رو دست بغل دستی ، خیلی راحته.

ولی کاشکی موقع کپی کردن از برنامه های بیگانه ، لااقل یه خورده هیجان بیشتری به قضیه بدن. که اگه کار تکراریه ، عوضش هیجانش بیشتر از برنامه مشابه خارجی باشه.

و البته بگذریم از یه سری کانال های ماحواره ای که از طرف دولت ایران ساپورت میشه و محتوای یه تعدادی از برنامه هاش طوریه که بالاخره بعد سی سال نفهمیدیم اینکه یه دختری دوس داشته باشه یه خواننده ای بشه مثلن در سطح گو/گو/ش ، خوبه یا اینکه گناهی ست کبیره.