مغز بادوم

اینکه میگن بچه بادومه و نوه مغز بادوم ، حکایت من و بابام و خواهر زاده شیطونمه.

یادمه خیلی سال پیشا که یه تلویزیون چهارده اینچ ِسیاه سفید ِ زاقارت داشتیم ، یه بار که تصویرش برفکی شد ، هر چی آنتن سر خودش رو تکون دادم ، کیفیت تصویر بهتر نشد ، این بود که یه ضربه کوچولو زدم روی تلویزیون ، که اگه مشکل از اتصالات داخلی ش باشه ، درست بشه.

چشمتون روز بد نبینه. همینکه من ضربه رو زدم ، بابام که همون نزدیکی نشسته بود ، عصبانی شد و یه کشیده پدر و مادر دار حواله صورتم کرد.

دیشب که این خواهر زاده شیطون ما ، مشغول شکلات خوردن بود ، با دیدن یه صحنه که چند تا نی نی کوچولو توش بودن ، خودش رو رسوند به تلویزیون و دستای همایونی ش رو کشید به صفحه تلویزیون.

نی نی های اون توو ، هیچ لذتی رو از این بذل توجه و نوازش سخاومتمندانه نبردن.

ولی خب عوضش یه قسمتایی از صفحه تی وی ، شکلاتی شد.

جالب اینجا بود که بابا بزرگ مربوطه ، اصلن به روی خودشون نیاوردن که چه اتفاقی افتاده و دریغ از گفتن حداقل یه کلمه عتاب آمیز.

خلاصه که آقا ، بچه بادوم و نوه مغز بادوم رو قدیمیا الکی نگفتن.